Θάλασσα....

Ξεκίνησαν όλα από μια κορνίζα...που ράγισε.
Η άμμος άρχισε να τρέχει ήσυχη πάνω στο ράφι,η θάλασσα χυνόταν στο πάτωμα,το νησί ξέβαφε από το ροζ του,εγώ μάζευα ό,τι μπορούσα..
Ξεκίνησαν όλα από μια κορνίζα...που ράγισε.
Τελευταίος έφυγες εσύ.
Σφύριξες και όλα άρχισαν να τρέχουν προς όλες τις πιθανές κατευθύνσεις.
Οι μέρες...
Οι εκδρομές...
Οι απορίες...
Οι σταθμοί...
Τα σύννεφα...
Γέλασες και όλα άρχισαν να κατρακυλούν προς τα πίσω...
Τα λιμάνια...
Ο φάρος...
Ο "Άσωτος υιός"...
Ο σκύλος που μας περίμενε...
Ο χειμώνας...
Ξεκίνησαν όλα από μια ερώτηση...
Και τελείωσαν με μια απάντηση....
Σαν μια συνηθισμένη κορνίζα που ράγισε.
Η άμμος ακόμα τρέχει ήσυχη πάνω στο ράφι.
Καμιά θάλασσα δεν χύνεται πια στο πάτωμα.

Δεν με νοιάζει για όλα όσα έφυγαν και έτρεξαν..
Πραγματικά...δεν με νοιάζει.
Που πήγε τόση θάλασσα;;;;;
Μου λες;;;;;

Μαρία Βούλγαρη,Θάλασσα
ΜΙΚΡΕΣ ΑΤΣΑΛΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ