Η μέρα πηγαίνει σ' αυτούς που τη φωνάζουν.

To επαναστατικό όνειρο τρέφεται από τον Έρωτα, τη Φαντασία και το Πάθος.

Το πάθος για την ανάκτηση των χαμένων δικαιωμάτων της ζωής. 

Η Επανάσταση, όπως και ο Έρωτας, είναι απελευθερωτική, λυτρωτική, καταλυτική. 

Χαρίζει ο 'Έρωτας την Επανάσταση. 

Και της Επανάστασης, ίδιο το χρέος. Να χαρίσει τον Έρωτα. 

Η Επανάσταση μοιράζεται κι ενώνει. 

Είναι το Όλο και το Αίμα. Το Αίμα που γίνεται η σπορά του μέλλοντος. 

Όραμά της η Ενότητα, η άρνηση του τρόμου, ταυτόχρονα κι η άρνηση του κόσμου. 

Είναι η άρνηση της άρνησης. Να προχωράς σύντροφε. 

Περιπολώντας στο στερέωμα, να γίνεις ο αρνητής της διάλυσης, ο εχθρός της παράλυσης, ο κυνηγός της Λύσης. 

Καθάρισε τον ουρανό με την αλκή της Νιότης σου. 

Κάτω από τούτη τη σημαία κανένα όνειρο δεν κουρσεύεται. Φως και σκοτάδι γίνονται ένα. 

Τα βλέμματα μεγαλώνουν, τα πρόσωπα γελούν, λένε γλυκόλογα στον ήλιο. 

Αν δεν έρθει η μέρα, μη ρίξεις την ευθύνη αλλού. 

Δεν φταίει για τούτο η μέρα. Η μέρα πηγαίνει σ' αυτούς που τη φωνάζουν. 

Όσα περιμένει ο ερωτευμένος θα 'ρθουν. 

Κι όσα προσδοκά ο επαναστάτης θα γίνουν.

 Ο νικημένος θα γίνει νικητής. Η τελευταία λέξη με δυσκολία θα γεννηθεί.

 Κι όταν ο Μπρεχτ φτιάχνει τους στίχους του, ανάμεσα στον Έρωτα και την Επανάσταση περπατεί. "θέλω να πάω μ' αυτόν που αγαπάω/ δεν θέλω να υπολογίσω τι θα γίνει/ δεν θέλω να σκεφτώ αν είναι φρόνιμο/ γιατί έτσ' είναι η ζωή μου κι έτσι πάω"~

Ιωάννα Ασημάκη