Θα γράψω ένα βιβλίο γεμάτο με «ευχαριστώ».

Θα  γράψω ένα βιβλίο γεμάτο με «ευχαριστώ».

Έτσι…για την ιστορία στην «ιστορία» μας.

Γεμάτο με στρογγυλά γράμματα.

Χωρίς γωνίες και αιχμηρά σημεία που ματώνουν οι προτάσεις και οι άνθρωποι.

Θα  αρχίζει με το «δες» και θα τελειώνει με το «τα λέμε».

Στη μέση των κεφαλαίων θα ζουν  τα «άκουσες;;» και το «πρόσεχε».

Κάθε φορά που θα αλλάζεις σελίδα θα εμφανίζεται μια εποχή…μόνο ολόκληρη.

Μόνο δίκαιη.

Και ένα ταξίδι σαν μόνιμη εγκατάσταση.

Τα «ευχαριστώ»θα  κάθονται απέναντι σου ήσυχα.. και θα ακούν τον θόρυβο από το μελάνι.

Η ιστορία θα μπαίνει και θα βγαίνει για να της δώσεις καινούργια ρούχα.

Τα νέα.. θα είναι πάντα κάτι παλιό και γνώριμο.Για την πρωινή σου αγωνία και τα βραδινά σου γέλια.

Εσύ..πάντα ίδιος.

Και εγώ…ανιστόρητη ,να κρατώ ένα ολοστρόγγυλο «σε ευχαριστώ».

Σε ακούω…

Μαρία Βούλγαρη,Ανιστόρητη.

Ικέτες των Δρόμων (ταξιδιωτικός οδηγός σε δύο πρόσωπα)

Πίνακας του ζωγράφου John Koch.

"End of the day".