Οι σταχτοπούτες της λαϊκής-ροκ σου αγοράς.

Γύρω από τις πόλεις,σε αυτό που οι πιο πολλοί λέμε επαρχία,ζουν οι «σταχτοπούτες».

Είναι εδώ και χρόνια χωρισμένες σε δύο ομάδες.

Η πρώτη ομάδα είναι οι «ροκ σταχτοπούτες».

Και η δεύτερη,απλά… «οι άλλες σταχτοπούτες».

Η πρώτη ομάδα πήρε με τσαμπουκά την νύχτα και το ανεκπλήρωτο.

Η δεύτερη πήρε ό,τι της άφησε η πρώτη.Κυρίως ..τον κόπο της ζωής.

Έβαψαν οι «ροκ σταχτοπούτες»τα μαλλιά τους μαύρο,ανεξίτηλο να ξεβάφει μόνο στα μαξιλάρια και πήραν όλο το «ροκ» δικό τους,χωρίς να γνωρίζουν ούτε μια ανάσα του.

Οι άλλες,με πολύχρωμα μαλλιά και ελαφρολαικά τραγούδια,διανύουν διαδρομές για να φτάσουν στη λαική αγορά της πόλης μας.

Κάπως έτσι, εδώ και πολλά χρόνια ,τα κορίτσια αυτά πηγαινοέρχονται στη ζωή μας.

Κάποιες εγκαταλείπουν οριστικά την επαρχία,ενισχύουν τα μαύρα μαλλιά τους και προσγειώνονται ως νέες «ιέρειες της δημιουργικής κατάθλιψης»,στα πρωινάδικα των αστών.

Κάποιες άλλες ,ακόμα ξυπνούν στις 3 τα ξημερώματα και πουλούν μανταρίνια .

Κάποιες διασκεδάζουν τη μέρα καλώντας σε να αγοράσεις ,κάποιες κλείνουν τη μέρα με τόνους make up και group therapy.

Και οι δυο ομάδες ,όμως, έχουν ένα κοινό σημείο.

Δεν έχουν γοβάκι.

Οι «ροκ»γιατί τα χλεύασαν και οι «άλλες»γιατί έχουν πρησμένα πόδια.

Έχουν μόνο ..γάντια μαύρα.

Να τα ξεχνούν σε πάγκους «λαϊκής αγοράς»…πάντα!

Να τα βρίσκεις και να ξέρεις πως οι «σταχτοπούτες» ήταν εδώ.

Χωρίς πρίγκιπα γιατί είναι «φεμινίστριες»και δυστυχώς.. χωρίς ίχνος κολοκύθας.

Διαβάζουν πάντα..το παραμύθι τους.Σε σένα.

Στη μέρα και στη νύχτα.

Και κυρίως..στα μανταρίνια.


Μαρία Βούλγαρη,Οι σταχτοπούτες της λαϊκής-ροκ σου αγοράς.

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΑ..ΤΡΥΠΙΑΣ ΤΣΕΠΗΣ.