Σε αναζήτηση μοναξιάς

Πόσες «μοναξιές» υπάρχουν;;;
Κάποτε ήξερα την μοναξιά της πόλης,της νύχτας,της απουσίας ανθρώπων..
Ήξερα την πολιτική και την κοινωνική μοναξιά.
Η μοναξιά είχε βροχή,αλκοόλ,πάντα μουσική και στην απελπισία της..ποίηση.
Είχε ανθρώπους.
Με τα χρόνια που περνούν αλλάζει και εκείνη.
Γίνεται διαφορετική.
Απομακρύνεται από εσένα και το αλκοόλ.
Απομακρύνεται από καθετί ανθρώπινο.

Στεγνώνει..
Γίνεται new age.
Κάνει έρωτα με οτιδήποτε ηλεκτρονικό φαντάζεσαι.
Από cyber sex και οργασμούς πίσω από μια οθόνη..μέχρι "συνομιλίες" για ο,τι ελπίζουμε,αναπνέουμε,αγαπάμε.
Ηλεκτρονικά αιδοία,ηλεκτρονικοί «κολλητοί»,ηλεκτρονικές «αγάπες»,ηλεκτρονικοί «όρκοι»,δάκρυα και χαμόγελα σε αυτοκόλλητα του fb κλπ.

Η μοναξιά της εποχής μας,σε σύγχυση και αυτή όπως η αγάπη.

Γυμνή από βροχή!Κωφάλαλη!Σε αναπηρικό καροτσάκι στην άκρη ενός λαπτοπ,ενός φόβου,ενός ανθρώπου…άφαντου.

Δεν πίστευα ποτέ πως θα ζητούσα μια «παλιά μοναξιά».
Μια ανθρώπινη μοναξιά.
Με μπόλικο αλκοόλ και Mahler.

Την είπες..ρετρό.Μα..έτσι δεν είμαι;;;

Απόψε..θα την βρώ σε μια βόλτα.

Και θα σου στείλω μια αιώνια «προκήρυξη» από εκεί.

Δύο..είναι αρκετοί για εξαφανίσουν την μοναξιά της εποχής που τρεκλίζει.
Δύο..που βλέπουν και ακούν το ίδιο είναι αρκετοί για να φτιάξουν κάτι καινούργιο.
Δύο..για να επιβεβαιώνει ο ένας στον άλλο..πως είμαστε.
Δύο..είναι αρκετοί για να ξεκουράσεις τα μάτια από τον προβολέα του χρόνου.

Δύο είναι αρκετοί για καμιά μοναξιά!!!

Ναι;;;

Να επιστρέφουμε..ακόμα και στην μοναξιά..
Όπως εμείς την ξέρουμε.

Μαρία Βούλγαρη,Σε ψάχνω

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΑ...ΤΡΥΠΙΑΣ ΤΣΕΠΗΣ