ΑΜΛΕΤ

Αφού όλα ηρέμησαν , βγήκα στη σκηνή .
Στην παραστάδα της πόρτας , με τα νώτα
ακουμπώντας , αρπάζω , από τη μακρινήν
ηχώ , του αιώνα μου τα γεγονότα .

Τις χιλιάδες τα κιάλια της , πάνωθέ μου ,
ρίχνει η μαύρη νυχτιά , που μ' έχει βάλει
στόχο της . Το ποτήρι αυτό , Θεέ μου ,
πάρε μακρυά μου αν λύση υπάρχει κι άλλη .

Το γιομάτο πείσμα σχέδιο σου μ' αρέσει .

Σύμφωνοι . Θα τον παίξω αυτόν τον ρόλο . Αλλά
τώρα κάποιο άλλο δράμα είναι στη μέση .
Λυπήσου με , Θεέ μου , τούτη τη φορά .

Πλην η σειρά των πράξεων έχει πια οριστεί .

Μη και δεν είναι ανέκκλητο το τέλος τάχα ;
Μοναχός μου , κ' οι Φαρισαίοι τριγύρω μου . Η ζωή
δεν είναι του κάμπου το πέρασμα μονάχα !

Boris Pasternak

Leonid Pasternak – Portrait of son Boris, c. 1917.