Διάγουμε βίο...

Με τα πρώτα φώτα της ημέρας οι λάμπες... οριοθετούν.
Ξυπνάς και προσπαθείς να τεντωθείς σε κατεύθυνση φιλική.
Προσπαθείς μα κανείς δεν είναι δίπλα για να σε τραβήξει στην οικειότητα.
Τα μάτια ακόμα συλλέγουν σκιές.
Κολλάνε τα βλέφαρα και αρνούνται τις εικόνες του κόσμου.
Τα ανοίγεις άγαρμπα και κοιτάς αν όλα σου βρίσκονται στη θέση τους.
Κεφάλι,χέρια,πόδια...καρδιά.
Ευτυχώς ,μουρμουράς και κουνιέσαι για να το πιστέψεις και εσύ ο ίδιος.
Μια λάμπα που ξέχασες το προηγούμενο βράδυ,ψήνει καφέ και μιλά μόνη της.
"Διάγουμε βίο..."
Χλιαρές συγκεντρώσεις σκέψεων ξεκινούν να τρέχουν μαζί με το νερό του νιπτήρα,τα μαλλιά σου είναι σαν φωλιά χωρίς κανένα πουλί,τα χείλη σου τραβήχτηκαν προς την καρδιά και το δέρμα αναπνέει εποχές.
Διάγουμε βίο...
Είναι γεγονός.
Ανάλαφρα εξουθενωμένοι....
Χαρούμενα ανασφαλείς..
Αισιόδοξα αφελείς...

Ευτυχώς,μουρμουράς και προχωράς....
Αλλάζεις;;;
Φυσικά.
Και σήμερα!

"Restlessness is me, you see (you see)
It's hard to be safe
It's difficult to be happy"
Μαρία Βούλγαρη,"Changing Of The Seasons"

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΛΑΜΠΑ