Ήταν τρια σημεία μέσα σε 12 περίπου ώρες...

"To face it not through the screen of words but to observe the very happening of fear without movement away from it"

J.Krishnamurti

Φόβος ενός φυσικού φαινομένου,νύχτα στην Κυψέλη.

Νύχτα,ξαπλωμένη στα ζεστά,ο ήχος από κάτι που τυλίγεται ή ξετυλίγεται,που απλώνεται από τα χαμηλά προς τα πιο ψηλά,μια εικόνα από ένα τσουνάμι αέρα,ήχου και σεισμού έρχεται κατά πάνω μας.

Μήπως η κυρία Μαρία του πέμπτου να ανεβάζει την τέντα που υπόκωφα γλιστρά στα ρουλεμάν...

Νύχτα χωρίς αέρα.

Φόβος αφανισμού.

Δεν αντιστέκομαι.

Μπορεί την επόμενη στιγμή να είμαι νεκρή.
Το air condition ξαναπαίρνει μπρος.

Αγαλλίαση.

Είμαι ασφαλής.

Ξημερώματα.

Όνειρο που τώρα μου αποκαλύπτεται συνειδητά.
Σε παραλία,συννεφιά.πράγματα απλωμένα και τα κύματα απότομα μεγαλώνουν σαν υδάτινο τσουνάμι,δεν θα προλάβω ποτέ να τρέξω αρκετά μακριά ,δεν πρόκειται να γλυτώσω. Με καταπίνει,με τραβά μέσα,είμαι βέβαιη ότι δεν θα ,ξαναβγώ,θα πνιγώ εκεί,μέσα στο μεγάλο κύμα.

Αναπνέω κανονικά,δεν υπάρχει αίσθηση πνιγμού ούτε ένα δεύτερο.
Το μεγάλο κύμα κάνει τον κύκλο του και με αποθέτει στην βρεγμένη ακτή.

Τα νερά τραβιούνται ξανά προς τα πίσω.

Φόβος πως ξανακυλώ.
Σηκώνομαι στα δυο μου πόδια και περπατώ στην μαλακή άμμο.

Σταθερά,προς τα έξω.
Με έσωσα.

Είμαι ζωντανή.

Χριστίνα Καραμανλή