Ε,γι'αυτό βασανίζεσαι όμορφα....

[...]

Η ζωή κάνει κύκλους.Ό,τι δίνεις παίρνεις.
Ένιωθες ότι ήσουν μέσα σ'έναν κύκλο πού όλο στένευε
και πολλές φορές γινόνταν θηλιά στο λαιμό σου.
Έκανες όμως προσπάθειες να ξεφύγεις απ'αυτόν.
Και τότε άκουσες τυχαία κάτι που το ανασκεύασες.
Ο κύκλος σταματάει εκεί που σταματάμε εμείς τον διαβήτη.
Ανατρίχιασες.
Φαντάστηκες τον εαυτό σου σαν ένα τεράστιο μεταλλικό διαβήτη που γυρνάει,γυρνάει και δεν έχει τελειωμό.Και τότε,ούπς,έφυγες από το κέντρο του κύκλου σταματώντας τον καταραμένο διαβήτη.
Και τότε ήταν που ξεχώρισες.
Και ήταν αρκετά νωρίς.
Ε,γι'αυτό βασανίζεσαι όμορφα.

Μαρία Σταυροπούλου,ΣΚΗΝΗ ΕΝΔΕΚΑΤΗ (απόσπασμα)
Από το βιβλίο της "ψάχνοντας ανθρώπους"(ΕκδόσειςΛΥΚΟΦΩΣ)

Την Μαρία την συνάντησα πριν λίγο καιρό στο διαδίκτυο και στην προσωπική της σελίδα στο FB.
Διαβάζοντας τις αναρτήσεις της οδηγήθηκα στο βιβλίο της.
Μου κρατά συντροφιά σε μέρες άγριες και σε μέρες φωτεινές.
Η Μαρία είναι από τους ελάχιστους ανθρώπους που διάβασα και δικαιούνται να λένε πως κρατούν ανθρωποκεντρικές σημειώσεις.
Τις κρατούν απαλά και παρηγορητικά.
Οι λέξεις της φέρουν τα πρόσωπα μας και τις στιγμές μας.
Κάνουν παρέα με την μοναξιά και τα σύννεφα.
Με τις σκληρές μας αλήθειες και τις μαγικές ουτοπίες μας.
Την ευχαριστώ που μου κρατά συντροφιά και με παρηγορεί με τον υπέροχο λόγο της.
Ελπίζουμε σε αυτούς τους ανθρώπους.
Συνεχίζουμε να...ψάχνουμε!

Οι ΙΚΕΤΕΣ ξεκινούν την νέα χρονιά με αγαπημένους φίλους που γράφουν.
Τίμια και φωτεινά!