Πόσα παραμύθια σταμάτησαν μέσα στη νύχτα, στάθηκαν μπροστά στις φωτισμένες βιτρίνες της σιωπής ν' ακούσουν πώς ανασαίνουν οι άνθρωποι, πώς σφυρίζουν, πώς στενάζουν μέσα σ' ένα παραμύθι πιο αληθινό που λέγεται ζωή.
Ο καθένας γράφει την ιστορία του, μόνο που δεν το ξέρει πως γράφει τις λέξεις του πάνω σ' άλλες λέξεις γραμμένες ποιος ξέρει από ποιον και πότε και γιατί ή πού έλαβαν χώρα τα γεγονότα της ζωής του.
Μόνον ο έρωτας μοιάζει να μένει έξω από την ιστορία, σαν μια κουβέντα που την έφερε ο άνεμος έξω απ' το βιβλίο, έξω απ' τις σελίδες κι όχι γιατί ο έρωτας δεν έχει μοίρα να τον κουμαντάρει, μα γιατί για τον έρωτα, οτιδήποτε εκτείνεται πέρα απ' το φιλί, παραμένει παγερά αδιάφορο.
Θέλω να πω βρέχει κι όταν βρέχει, μοιάζουν να έχουν όλα ένα κάποιο νόημα...
Σταύρος Σταύρου - Οι άλλες νύχτες
Φώτο: Cao Anh Tuan
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου