Άνθρωποι που μιλούν τις ίδιες λέξεις...με διαφορετικά μάτια...

Υπάρχει πάντα κάτι το "μη γενόμενο".
Κάτι το "ποτέ εκπληρωμένο".
Κάτι το οριστικό.
Πάντα οριστικό.
ανάμεσα σε ανθρώπους που αγαπούν και μισούν τις ίδιες θύρες εξόδου.
Σε ανθρώπους που ανεβαίνουν τρένα χαρούμενοι και τα κατεβαίνουν μισοί.
Σε ανθρώπους που φοβούνται μα και σε ανθρώπους που αφηγούνται γενναία ταξίδια.

Μια ιστορία είναι αρκετή για να κατεδαφίσει και να κτίσει...την αφήγηση της.
Τα υλικά είναι συνήθως τα ίδια.
Άνθρωποι που μιλούν τις ίδιες λέξεις...με διαφορετικά μάτια.

Βλέπεις, κάποιες ελάχιστες ιστορίες, δικαιούνται..μόνο έναν νέο ορίζοντα η μια κενή σελίδα.

Μαρία Βούλγαρη,Τρένα
Λάμπα δρόμου
Ιστορίες Κάτω Από Λάμπα
(υπό έκδοση)